હું કવિતા લખતો નથી, પણ કવિતા જેવું લખવાની કોશિશમાંથી પ્રકટ થયેલી લીટીઓ જેમની દિશા મૃત્યુની છે:
ઈશ્વરની એક કેમિકલ ફૉર્મ્યુલા છે
પૃથ્વી ફૂલો આપે છે અને આકાશમાંથી ભમરા ઊતરી આવે છે
અને માણસના પગ આવે છે
ભમરાને પગ નીચે રૌંદવા માટે
અને માણસના હાથ આવે છે
ફૂલની ગર્દન કાપવા માટે
____________________________________
રાતના પ્રેગનન્ટ અંધારામાં
ઈશ્વરે ચાંદની હોલવી નાંખી
અને સંહારલીલા શરૂ થઈ ગઈ આદિમ ભૂખની
ઈશ્વર તારી અપરંપાર લીલા
ગરોળીએ ફૂદા પર ઝપટ મારી
વંદાની પાંખ લઈ જતી કીડીઓ પર
રંગ બદલતા કાચંડાએ જીભ લપકાવી
સાપણના દાંતમાં દેડકાના બચ્ચાનું પેટ તૂટી ગયું
લાલ આંખોવાળા સસલાની રૂંવાદાર ચામડી ફાડીને
જંગલી કુત્તાઓએ માંસમાં દાંત દબાવી દીધા
ચકલીએ ઝાપટ મારી જાળું બાંધતા કરોળિયા પર
અને મેં માઈક્રોસ્કોપના કાચની આરપાર
કરોડો કવિતાઓને સળવળતી જોઈ લીધી...
____________________________________
ઈતિહાસ પર ઘાસ ઊગી ગયું છે
તૂટેલો ચબૂતરો ચરાગ જલાવવા માટે
પાસ વહેતી નદીમાં બળદ ધોતો છોકરો
લૂણો ખાધેલી જર્જર ઈંટોનો રોમાંચ
અહીં ઔરંગઝેબ જન્મ્યો હતો...
કડિયાના ગધેડાની સૂકી હગાર પડી છે
તૂટેલા ભાલા દફન થયા છે અહીં અને
ઘોડાના જડબાનું હાડકું
પથ્થરની પાર્વતીનું છેદાયેલું નાક
મરેલી ગરોળીઓની વાસ
અહીં ઔરંગઝેબ જન્મ્યો હતો.
(ક્લોઝ-અપનું સ્માઈલ પ્લીઝ: પૃ.197)
No comments:
Post a Comment