વિવેચકો વિશે બક્ષીજીની કવિતા

ફેબ્રુઆરી 1975માં 'કવિતા' સામયિકમાં પ્રકટ થયેલું બક્ષીજીનું કાવ્ય:

મારો આત્મા તોળવા બેઠેલા વિવેચકો
હું મારી એકલી ચામડીમાં જીવી લઉં છું
પાનાંઓ પર મેં મારો અવાજ ખોદી દીધો છે
વંદાની મૂછ જેવી ફરફરતી તમારી કલમ
મારી વેદનાનું સ્થાપત્ય સમજશે?
આંસુઓને ઓળખતો નથી-
રડવું ગયા જનમથી ભૂલી ગયો છું
પણ તમારી ઈર્ષ્યાને
આવતા ભવમાં પણ ઓળખી લઈશ
તમે લાંબું જીવો!
મેં સવારે જોયેલો ફિક્કો ચાંદ
નુક્તચીનોને દેખાતો નથી, અને
હું રાત્રે જોઉં છું એ ચાંદ
એમને સમજાતો નથી.
એમની જાડી બેઈમાની-
જોઈ શકતી એક આંખના ખૂણા પર જામી ગઈ છે.
મારી નાડી પારખવા નીકળેલી એમની આંગળીઓ
મારા ધબકારાઓએ મારેલા કરંટમાં ખલાસ થઈ ગઈ છે.
બા-હોશ માણસો બે-હોશ થઈ ગયા છે.
અને ગરોળીનાં સંતાનો, ઝડેલા કાકાકૌઆની ઔલાદો
રૂંઆદાર ટાલિયાં ખચ્ચરો, ગીધડાંઓ
મારી ભાષાને સૂંઘનારા ખસ્સી બળદો,
બળવાની વાસ આવે છે?

(એ-બી-સી-થી -એક્સ-વાય-ઝી-: પૃ.29-30)